(бг) ■ ІСТОРІЯ ■ 2011-02-25

{mosimage} Вивчення долі українських жертв у період війни на довгій смузі українсько- польського пограниччя обабіч лінії Сянік-Динів-Лежайськ-Білгорай-Красностав-Дратів-Дрелів – це завдання ще стоїть перед історіографією. Поки що дослідження зосереджуються на масових одноразових убивствах, таких, як у Павлокомі чи Верховинах. Лише окрема інформація існує про вбивства, не обмежені одним спалахом, а такі, що складали низку повторюваних подій на малій території та стосувалися одного села або кількох сіл.

Існували цілі райони, де такі вбивства мали місце протягом двох років – здебільшого це були 1944-1945 рр. Проте існують райони, де вони почалися ще 1943 р. Це були вбивства перехідного періоду, означеного змінами окупацій з гітлерівської на радянську або періодів глибоких суспільних змін на малій території.
Цілком невивченим питанням, наприклад, залишається доля мешканців десятка українських сіл Білгорайщини, зрушених з місця гітлерівськими переселеннями на Замостянщині 1943 р. Так, мешканці с. Чесники були тоді поселені на місце поляків, вигнаних з Сагриня. Гітлерівська акція у Замостянщині закінчилася, але її жертви не повернулися в рідне село – цілком неозначене число чесничан вибите під час масового вбивства в Сагрині в березні 1944 р. Не вернулися в села Білгорайщини сотні українців з інших сіл. Це питання не вивчається, оскільки їх зникнення ідентифікують з переселенням в УРСР в 1944-1945 рр. Однак різниця між кількістю мешканців Чесників, переселених до УРСР, та тих, що проживали там 1939 го чи на початку 1942 р., вдається обрахувати. Доля українських мешканців Чесників та інших сіл Білгорайщини, знищених не німецькими та радянськими переселеннями, а в результаті вбивств відділів Селянських батальйонів та Армії крайової – це одна з важливих проблем майбутніх досліджень смуги Сянік-Дрелів.
На цій смузі лежить Лежайськ, де не було одноразового вбивства місцевих українців польськими збройними організаціями – воно відбулося як довготривале й тягнулося з 1943 по 1945 рр. Усього члени місцевого польського підпілля вбили в кількох селах поблизу Лежайська – як Старе Місто-Лежайське, Сідлянка, Прихоєць та в самому Лежайську – понад 100 чоловік. Убивцями були члени збройних формувань організованих польськими національними демократами – Національною партією (пол. Stronnictwo Narodowe): Національна військова організація (пол. NOW), Національні збройні сили (пол. NSZ) та Національний збройний союз (пол. NZW – Narodowe Zjednoczenie Wojskowe).
Публікований поруч список жертв укладений за територіальним віросповідним принципом. Для його автора, уродженця Лежайська Романа Базилевича, територія парафії була вигідна для визначення території, охопленої убивствами. Заразом парафіяльна структура УГКЦ була в Лежайську єдиною, за якою можна вказувати українську приналежність її членів (хоч убивці тут встановляли власні критерії, а роль національного чи віросповідного фактора важко тепер визначити). Причиною вбивства було бажання польських націонал -демократів перетворити Польщу на моноетнічну державу та взяти у власність поляків українське майно. Лежайські українці перед війною та в період війни були лояльними до своїх польських сусідів та їхньої, а також своєї держави Польщі, проте ідеологічне розуміння польського національно -державного інтересу виявилося єдиним правильним критерієм у руках тих, хто спрямував проти них зброю, а інколи – простий ніж.
Публікований тут список жертв греко- католи цької парафії м. Лежайська становить спробу зібрати в одне та узагальнити дотеперішню інформацію про трагедію українців. Колишні мешканці лежайської парафії, утікачі від терору польського підпілля, які нині проживають в Україні, кілька років тому на кладовищі містечка Городенки (Івано- Франківщина) встановили пам’ятник жертвам терору й етнічної чистки в Польщі у 1943-1945 рр. На ньому поміщений список жертв, подібний до оприлюдненого.

Роман Базилевич

Список вірних греко-католицької парафії у Лежайську, вбитих NOW, NSZ, NZW у 1943-1945 рр.¹

Baczyński Jan (Бачинський Іван), mieszkaniec Starego Miasta, w czasie okupacji nauczyciel w ukraińskiej szkole podstawowej w Leżajsku i Starym Mieście, zamordowany w 1944 r.
Baczyński Roman (Бачинський Роман), mieszkaniec Starego Miasta, w czasie okupacji nauczyciel w ukraińskiej szkole podstawowej w Leżajsku i Starym Mieście, zamordowany w 1944 r.
Bak Aleksandra (Бак Олександра), panieńskie nazwisko Wańczyk, żona Teodora Baka, zamieszkała na Starym Mieście, zamordowana 1944 r.
Bak Józef (Бак Йосиф), lat 40, nazywany “Guzek”, mieszkaniec Przychojca, zamordowany w styczniu 1945 r.
Bak Paulina (Бак Павлина), żona Wasyla Baka, mieszkanka Starego Miasta, zamordowana w 1944 r., po przejściu frontu.
Bak Teodor (Бак Федір), syn Pauliny i Wasyla Baków, zamordowany w 1944 r. Pochowany na cmentarzu przy cerkwi w Starym Mieście.
Bak Wasyl (Бак Василь), rolnik ze Starego Miasta, zamordowany w 1944 r.
Bakowska vel Buczyńska Maria (Баковська vel Бучинська Марія), żona Mikołaja Bakowskiego vel Buczyńskiego. Zamordowana w domu na Siedlance wraz W. Siemaszką latem 1944 r. Ciało wrzucono do Sanu. Po wypłynięciu pochowane zostało na cmentarzu w Starym Mieście.
Bakowski vel Buczyński Mikołaj (Баковський vel Бучинський Микола), zamieszkały w Leżajsku-Siedlance. Zamordowany koło studni w pobliżu domu Emila Tryczyńskiego przy ul. Słowackiego latem 1944 r.
Berestko Józef (Берестко Йосиф), lat 26, syn Jana Berestki, zamieszkały w Przychojcu, zamordowany w styczniu 1945 r.
Chamiec Piotr (Хамець Петро), lat 50, rolnik, zam. w Leżajsku na ul. Podolszyny, zamordowany 17 lutego 1945 r. w swoim domu z synem Jarosławem Chamcem.
Chamiec Jarosław (Хамець Ярослав), lat 24, syn Piotra, rolnik, zamordowany 17 lutego 1945 r. z ojcem Piotrem Chamcem w ich domu.
Dyrda Paulina (Дирда Павлина), lat 75, gospodyni domowa z Siedlanki, zamordowana 17 lutego 1945 r.
Federkiewicz Anna (Федеркевич Анна), lat 31, nazwisko panieńskie Gwoździk, żona Tadeusza Federkiewicza, zamieszkała na Starym Mieście, zamordowana 17 lutego 1945 r.
Federkiewicz Antoni (Федеркевич Антоній), lat 62, zamordowany 7 stycznia 1945 r. w swoim domu na Siedlance.
Federkiewicz Katarzyna (Федеркевич Катерина), lat 52, gospodyni domowa, zamieszkała na Siedlance, zamordowana 4 lutego 1945 r.
Federkiewicz Olga (Федеркевич Ольга), lat 24, córka Piotra Federkiewicza, zamordowana w lutym 1945 r. razem z Marią i Włodzimierzem Kiszakiewiczami oraz Olgą Wańczycką w drodze do wsi Dębno.
Federkiewicz (Федеркевич), imienia nie ustalono, lat 1, córka Tadeusza i Anny Federkiewiczów ze Starego Miasta, zamordowana 17 lutego 1945 r.
Gdula Maria (Ґдуля Марія), lat 26, zamieszkała na Siedlance, zamordowana 10 lutego 1945 r., córka A. Federkiewicza.
Gielecińska Maria (Ґелецинська Марія), nazwisko panieńskie Bożyk, wdowa po adwokacie Bronisławie Gielecińskim (1939), lat 38, gospodyni domowa, mieszkanka Leżajska, zamordowana 11 lutego 1945 r. razem z córką.
Gielecińska Radoslawa (Ґелецbнська Радослава), lat 13, córka Marii i Bronisława Gielecińskich, mieszkanka Leżajska, zamordowana 11 lutego 1945 r. razem z matką.
Gwoździk Agnieszka (Гвоздик Аґнєшка), lat 76, matka Ignacego Gwoździka, mieszkanka Starego Miasta, zamordowana w ramach mordu na rodzinie Gwoździków 17 lutego 1945 r., spoczywa na cmentarzu przycerkiewnym w Starym Mieście.
Gwoździk Aleksander (Гвоздик Олександр), lat 13, syn Ignacego Gwoździka, mieszkaniec Starego Miasta, zamordowany podczas mordu zbiorowego na rodzinie Gwoździków 17 lutego 1945 r., pochowany na cmentarzu przycerkiewnym w Starym Mieście.
Gwoździk Ignacy (Гвоздик Ігнатій), lat 48, rolnik zamieszkały w Starym Mieście, zamordowany pod czas mordu zbiorowego na rodzinie Gwoździków 17 lutego 1945 r., pochowany na cmentarzu przycerkiewnym w Starym Mieście.
Gwoździk Klementyna (Гвоздик Климентина), zamieszkała na Starym Mieście, zamordowana podczas mordu zbiorowego na rodzinie Gwoździków 17 lutego 1945 r., spoczywa na cmentarzu przycerkiewnym w Starym Mieście.
Gwoździk Maria (Гвоздик Марія), lat 11, córka Ignacego Gwoździka, zamordowana pod czas mordu zbiorowego na rodzinie Gwoździków 17 lutego 1945 r., spoczywa na cmentarzu przycerkiewnym w Starym Mieście.
Gwoździk Stefania (Гвоздик Стефанія), lat 25, zamordowana podczas mordu zbiorowego na rodzinie Gwoździków 17 lutego 1945 r., spoczywa na cmentarzu przycerkiewnym w Starym Mieście.
Hajduk Jan (Гайдук Іван), lat 22, rolnik. Zastrzelony wraz z E. Wańczykiem przez Stanisława Kiełbowicza i Teodora Horoszkę 18 stycznia 1945 r. Znaleziony z poderżniętym gardłem i wybitymi zębami. Odniósł wiele ran kłutych. Ciało zostało wrzucone do rzeki Jagoda.
Hajduk Jan (Гайдук Іван), lat 55, rolnik z Siedlanki, zamordowany 15 lutego 1945 r.
Hajduk Jan (Гайдук Іван), lat 54, rolnik z Siedlanki, zamordowany 15 lutego 1945 r.
Hajduk Józef (Гайдук Йосиф), lat 76, rolnik z Leżajska, ojciec adwokata Bronisława Hajduka z Leżajska, zamordowany 15 lutego 1945 r. razem z żoną Marią Hajduk we własnym domu.
Hajduk Maria (Гайдук Марія), lat 80, żona Józefa Hajduka, matka leżajskiego adwokata Bronisława Hajduka, gospodyni domowa z Leżajska, zamordowana 15 lutego 1945 r. we własnym domu wraz z mężem Józefem Hajdukiem.
Hajduk Maria (Гайдук Марія), lat 23, mieszkanka Siedlanki, zamordowana w lutym 1945 r.
Hajduk Mikołaj (Гайдук Микола), syn Antoniego, lat 32, rolnik z Siedlanki, zamordowany 15 lutego 1945 r.
Hajduk Roman (Гайдук Роман), lat 15, pochodził z Leżajska, uczeń, zamordowany nad Sanem w drodze do wsi Dębno.
Horoszko Justyna (Горошко Юстина), lat 70, gospodyni domowa z Siedlanki, zamordowana 17 lutego 1945 r.
Kiszakiewicz Emilia (Кишакевич Емілія), lat 62, gospodyni domowa, zamordowana 4 lutego 1945 r. w swoim domu. Razem z mężem Leonem Kiszakiewiczem (patrz niżej) i służąca M. Trusz.
Kiszakiewicz Leon (Кишакевич Лев), lat 71, budowniczy, mieszkaniec Ljeżajska, zamordowany 4 lutego 1945 r.
Kiszakiewicz Maria (Кишакевич Марія), lat 63, żona Włodzimierza, gospodyni domowa zamieszkała w Leżajsku, zamordowana w lutym 1945 r. z mężem Włodzimierzem oraz Olgą Wańczycką i Olgą Federkiewicz w drodze do wsi Dębno.
Kiszakiewicz Włodzimierz (Кишакевич Володимир), lat 65, brat Leona Kiszakiewicza, prawnik, zamieszkały w Leżajsku, zamordowany w lutym 1945 r. razem z żoną Marią Kiszakiewicz oraz Olgą Wańczycką i Olgą Federkiewicz w drodze do wsi Dębno.
Kowal Antoni (Коваль Антоній), lat 34, syn Jana, rolnik w Starym Mieście.
Kozak Bazyli (Козак Василь), zamieszkały w Starym Mieście.
Kuchyt Anastazja (Кухит Анастазія), zamieszkała w Starym Mieście.
Kuchyt Antoni (Кухит Антоній), zamieszkały w Starym Mieście.
Kuchyt Ignacy (Кухит Ігнатій).
Kuchyt Irena (Кухит Ірина), lat 17, córka Wasyla Kuchyta, zamieszkała w Starym Mieście, zamordowana w lutym 1945 r.
Kuchyt Jaroslaw (Кухит Ярослав), lat 10, syn Wasyla Kuchyta, brat Ireny Kuchyt, zamieszkały w Starym Mieście, zamordowany w lutym 1945 r.
Kuchyt Stefania (Кухит Стефанія), lat 45, zamieszkała w Starym Mieście,żona Wasyla Kuchyta, zamordowana wraz z mężem w lutym 1945 r.
Kuchyt Wasyl (Кухит Василь), lat 45, rolnik ze Starego Miasta, zamordowany w lutym 1945 r. razem z żoną.
Kuziemko Febronela (Куземко Фебронела), lat 62, gospodyni domowa z Siedlanki, zamordowana w lutym 1945 r. razem z Marią i Włodzimierzem Kiszakiewiczami oraz Olgą Wańczycką i Olgą Federkiewicza w drodze do wsi Dębno.
Kuziemko Leon (Куземко Лев), lat 35, syn Febroneli Kuziemko, pochodził z Siedlanki, zamordowany w lutym 1945 r. we wsi Dębno.
Łach Jan (Лах Іван), lat 39, zamieszkały w Leżajsku, lekarz medycyny, torturowany w budynku sądu, zamordowany na początku 1945 r.
Masik Aleksandra (Масик Олександра), lat 25, żona Włodzimierza Masika, zamordowana wraz z mężem i rodziną w Sieniawie 1945 r.
Masik Włodzimierz (Масик Володимир), lat 27, mieszkaniec Siedlanki, następnie Sieniawy, gdzie został zamordowany w 1945 r. razem z żoną Aleksandrą i rodziną.
Nakoneczna (Наконечна), imienia nie ustalono, matka Aleksandry (żony W. Masika), zamordowana przez wysłaną z Leżajska bojówkę w 1945 r. w Sieniawie wraz z rodziną.
Nakoneczny (Наконечний), imienia nie ustalono, ojciec Aleksandry, żony W. Masika zamordowany przez wysłaną z Leżajska bojówkę razem z rodziną w 1945 r. w Sieniawie, dokąd Nakoneczni i Masikowie przeprowadzili się z Siedlanki.
Nakoneczny, imienia nie ustalono, brat Aleksandry (żony W. Masika), zamordowany przez wysłaną z Leżajska bojówkę razem z rodziną w 1945 r. w Sieniawie.
Nakoneczny (Наконечний), imienia nie ustalono, brat Aleksandry (żony W. Masika) zamordowany przez wysłaną z Leżajska bojówkę razem z rodziną w 1945 r. w Sieniawie.
NN, młody mężczyzna, wracał z kolegą (patrz niżej) w podobnym wieku z robót z Niemiec. Ciało znaleziono w ogrodzie na posesji przy ulicy 28 Maja.
NN, młody mężczyzna, zamordowany na początku 1945 r. w budynku sądu razem z kolegą. Ciało znaleziono na ogrodzie posesji przy ulicy 28 Maja.
NN, imię Agnieszka, pomoc domowa Komarnickich z Leżajska, zamordowana wraz z Barbarą Patryło w lutym 1945 r.
Ożga Klementyna (Ожґа Клементина), lat 40, zamieszkała w Starym Mieście, zamordowana w styczniu 1945 r.
Ożga Paulina (Ожґа Павлина), żona Mariana Ożgi z Leżajska, czasu mordu nie ustalono.
Patryło Barbara (Патрило Варвара), lat 48, gospodyni domowa z Siedlanki, żona kolejarza, zamordowana w domu swojej sąsiadki Dziedzińskiej przy ul. Pierackiego (dawniej Ruskiej) w lutym 1945 r. razem z nieznaną z nazwiska Agnieszką lat 24.
Proń Mirosław (Пронь Мирослав), lat 16, zamieszkały w Przychojcu, zamordowany w marcu 1945 r.
Pustelny Jan (Пустельний Іван), lat 42, rolnik z Siedlanki, zamordowany w lutym 1945 r. w drodze do wsi Dębno.
Pypka Maria (Пипка Марія), mieszkanka Starego Miasta.
Ramza (Рамза), imienia i czasu mordu nie ustalono, mieszkaniec Starego Miasta.
Rumierz Aleksander (Румеж Олександр), lat 28, brat Eugenii Rumierz, rolnik ze Starego Miasta, zamordowany w lutym 1945 r.
Rumierz Antoni (Румеж Антоній), lat 50, rolnik ze Starego Miasta, nazywany “Szpilka”, zamordowany w 1944 r.
Rumierz Eugenia (Румеж), lat 30, żona rolnika za Starego Miasta, zamordowana w lutym 1945 r.
Rumierz Jan (Румеж Іван), lat 50, rolnik, nazywany “Jacek”, zamieszkały w Starym Mieście, zamordowany w 1945 r., prawdopodobnie z żoną i córką.
Rumierz Julia (Румеж Юлія), córka Jana Rumierza, zamordowana prawdopodobnie wraz z rodzicami w lutym 1945 r.
Rumierz Rozalia (Румеж Розалія), żona rolnika Jana Rumierza ze Starego Miasta, zamordowana w 1945 r., prawdopodobnie z mężem i córką.
Rumierz, imienia nie ustalono (Румеж), matka Eugenii Rumierz, żona rolnika ze Starego Miasta, lat 56, zamordowana w 1945 r.
Rumierz, imienia nie ustalono (Румеж), chłopka, żona Antoniego Rumierza, zamordowana w 1944 r.
Rumierz (Румеж), imienia nie ustalono, córka Eugenii Rumierz ze Starego Miasta, zamordowana razem z matką i siostrą w lutym 1945 r.
Rumierz (Румеж), imienia nie ustalono, córka Eugenii Rumierz ze Starego Miasta, zamordowana razem z matką i siostrą w lutym 1945 r.
Rup Klara (Руп Клара), lat 60, teściowa leżajskiego fotografa Stefana Ożgi, żona rolnika ze Starego Miasta.
Sajdłowski Michał (Сайдловський Михайло), zamieszkały w Starym Mieści.
Sarzyńska, imienia nie ustalono, z domu Nakoneczna, siostra Aleksandry, żony W. Masika, zamordowana w Sieniawie razem z rodziną w 1945 r. przez bojówkę wysłaną z Leżajska.
Siemaszko Wincenty (Семашко Вікентій), zamieszkały w Siedlance, z zawodu leśnik, zamordowany latem 1944 r. razem z M. Bakowską. Ciało wrzucono do Sanu, pochowane na cmentarzu w Starym Mieście.
Simko Maria (Сімко Марія), lat 51, gospodyni domowa, zamordowana razem z mężem S. Simką (patrz niżej) 12 lutego 1945 r. we własnym domu w Leżajsku na ul. Podolszyny.
Simko Helena (Сімко Галина), lat 31, zamordowana na Siedlance razem z 3-letnim synem Teodozym 17 lutego 1945 r.
Simko Stanisław (Сімко Станіслав), lat 55, rolnik, rymarz, zamordowany 12 lutego 1945 r. we własnym domu w Leżajsku wraz z żoną M. Simko (patrz wyżej).
Simko Teodozy (Сімко Теодозій), lat 3, syn Heleny Simko, uderzony w głowę ciężkim przedmiotem, zginął 17 lutego 1945 r. razem z matką,
Słaby Aleksander (Слабий Олександр), rolnik ze Starego Miasta, zamordowany w 1944 r.
Słaby Helena (Слабий Галина), lat 51, sprzedawała w sklepie, zamordowana w Leżąjsku we własnym domu 4 lutego 1945 r. razem z siostrą Stefanią Słaby.
Słaby Stefania (Слабий Стефанія), lat 50, urzędniczka, zamordowana 4 lutego 1945 r.
Szostak Emilian (Шостак Омелян), lat 24, brat Eugeniusza Szostaka, stolarz, zamieszkały w Starym Mieście.
Szostak Eugeniusz (Шостак Євген), rolnik ze Starego Miasta.
Szostak Helena (Шостак Галина), lat 50, matka Eugeniusza i Emiliana Szostaków, rolniczka ze Starego Miasta.
Śliz Jarosaw (Ярослав Слиз), lat 22, pochodził z Siedlanki, zamordowany w budynku PKP na początku 1945 r..
Trusz Maria (Труш Марія), lat 45, pomoc domowa, zamordowana 4 lutego 1945 r. w domu Emilii i Leona Kiszakiewiczów w Leżajsku.
Wań Domicela (Вань Доміцела), lat 70, rolnik z Siedlanki, zamordowana w lutym 1945 r.
Wań Klementyna (Вань Клементина), lat 80, gospodyni domowa w Siedlance, zamordowana 15 lutego 1945 r.
Wań Ksawery (Вань Ксаверій), rolnik ze Starego Miasta.
Wań Leon (Вань Лев), lat 24, syn Wasyla Wania, zamordowany w 1944 lub 1945 r.
Wań Michał (Вань Михайло), lat 49, rymarz, pracownik powozowni Potockiego w Łańcucie. Uprowadzony nocą ze swego domu na Siedlance i zamordowany w pobliskim lasku w maju 1943 r.
Wańczycka Aniela (Ванчицька Анеля), lat 60, gospodyni domowa z Siedlanki, zamordowana 15 lutego 1945 r.
Wańczycka Olga (Ванчицька Ольга), lat 43, żona Jana Wańczyckiego, gospodyni domowa, mieszkanka Leżajska, zamordowana w lutym 1945 r. wraz z Włodzimierzem i Marią Kiszakiewiczami, Olgą Federkiewicz w drodze do wsi Dębno.
Wańczycki Jan (Ванчицький Іван), lat 45, murarz, właściciel okazałego budynku mieszkalnego. Torturowany i zamordowany w swoim domu w Leżajsku.
Wańczyk Aleksandra (Ванчик Олександра), lat 21, zamieszkała na Siedlance, zamordowana w lutym 1945 r.
Wańczyk Emilian (Ванчик Омелян), lat 28, krawiec, zamieszkały w Leżajsku-Siedlance, zastrzelony 18 stycznia 1945 r. Na ciele stwierdzono liczne rany kłute. Ciało wrzucono do studni. Wraz z nim pozbawiony życia został Iwan Hajduk, którego ciało z licznymi ranami kłutymi wrzucone zostało do rzeki Jagoda.
Wańczyk Franciszka (Ванчик Францішка), mieszkanka Starego Miasta.
Wańczyk Leon (Ванчик Лев), mieszkaniec Starego Miasta.
Wańczyk Michał (Ванчик Михайло), mieszkaniec Starego Miasta.
Wańczyk P. (Ванчик П.), mieszkaniec Starego Miasta.
Wańczyk Wojciech (Ванчик Войцех), zamordowany we wsi Maleniska.
Waśko Jan (Васько Іван), rolnik z Łukowej.
Wawraszko Mikołaj (Ваврашко Микола), rolnik ze Starego Miasta, zamordowany w 1944 r. z synem Romanem i żoną Stefanią.
Wawraszko Roman (Ваврашко Роман), syn Stefanii i Mikołaja Wawraszków, zamordowany w 1944 r. z ojcem i matką.
Wawraszko Stefania (Ваврашко Стефанія), żona rolnika ze Starego Miasta Mikołaja Wawraszki, zamordowana w 1944 r. z mężem i synem.
Władyka Anastazja (Владика Анастазія), mieszkanka Starego Miasta, córka Antoniego Władyki, siostra S. Władyki.
Władyka Stefania (Владика Стефанія), mieszkanka Starego Miasta, córka Antoniego Władyki.
Zachara Stefan (Захара Степан), zamieszkały w Leżajsku.
Zełeniuch Michał (Зеленюх Михайло), lat 45, zamieszkały na Starym Mieście, zamordowany w lutym 1945 r.
Далі буде

Публікацію підготував Богдан Гук

¹ Список неповний, мова оригіналу

“Наше слово” №9, 27 лютого 2011 року;

Поділитися: